สิ่งเล็กๆที่ยิ่งใหญ่

 

ปฏิเสธไม่ได้ว่าคนหลายคนอยากยิ่งใหญ่ อยากมีอำนาจ อยากมีรถคันใหญ่ อยากมีบ้านโต อยากสร้างอะไรที่ใหญ่โตมโหฬาร ในอดีตผมคนหนึ่งก็เป็นคนที่อยากมีอะไรทั้งหมดที่กล่าวมา แต่ด้วยอายุที่มากขึ้น สติปัญญาที่ผ่านการไตร่ตรองใคร่ครวญก็มากขึ้น พบว่าความยิ่งใหญ่ต่างๆที่กล่าวมาอาจไม่เกิดขึ้น ถ้าเราไม่หัดทำ
จากสิ่งเล็กๆ และเมื่อหัดทำสิ่งเล็กๆแล้ว เราอาจจะไม่อยากได้อะไรที่ยิ่งใหญ่ต่อไป (งงมั๊ยครับ)

เรามาดูว่าสิ่งเล็กๆนั้นสร้างความยิ่งใหญ่ได้จริงหรือเปล่า

สิ่งเล็กๆนั้นก่อให้เกิดความยิ่งใหญ่ได้ ดังปรากฏการที่โมกุลของน้ำเล็กๆที่มองไม่เห็น แต่กลับรวมตัวกันเป็นมหานทีสายใหญ่ หรือแม้กระทั่งปลวกซึ่งเป็นเพียงสัตว์ตัวเล็กที่ช่วยกันขนเศษดินมาสร้างรัง จนกลายเป็นจอมปลวกที่ยิ่งใหญ่ได้

เป็นเรื่องจริงที่ว่า สิ่งเล็กๆนั้นสามารถทำให้เกิดพลังอำนาจในการทำลายได้มากมายมหาศาล เช่น ระเบิดปรมาณูที่สามารถหลอมละลายได้แม้กระทั้ง ตึก โลหะ หรือสิ่งอื่นใดที่ขวางหน้า ซึ่งก็เกิดจากเพียงการแตกตัวของสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าอะตอมที่เป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ต่อๆไป

เป็นเรื่องจริงที่ว่า การสังเกตจากสิ่งเล็กๆของผู้บริหารในองค์กรไม่ว่าภาคเอกชนหรือภาครัฐนั้น ย่อมทำให้เกิดการพัฒนา ผู้บริหารองค์กรที่รู้จักเก็บรายะเอียดของทุกอย่างในองค์กร โดยเฉพาะกับบุคลากรขององค์กรว่ามีคุณลักษณะแบบใด มีความสามารถด้านใด ย่อมทำให้ได้ใจ สามารถวางคนให้ถูกกับงาน สามารถใช้คนเพื่อสร้างการพัฒนาให้เกิดกับองค์กรได้

เป็นเรื่องจริงที่ว่า ความมั่นคงเล็กๆนั้นย่อมสร้างภูมิคุ้มกันหรือรับกับความผันผวนที่ยิ่งใหญ่ได้ ดังเช่นพระราชดำรัสของในหลวงที่ทรงตรัสว่า “ต้องระเบิดจากข้างใน” นั้นหมายความว่า ต้องสร้างความเข้มแข็งให้คนในชุมชนที่เราเข้าไปพัฒนา ให้มีสภาพพร้อมที่จะรับการพัฒนาเสียก่อน แล้วจึงค่อยออกมาสู่สังคมภายนอก มิใช่การนำเอาความเจริญหรือบุคคลจากสังคมภายนอกเข้าไปหาชุมชน หมู่บ้านที่ยังไม่ทันได้มีโอกาสเตรียมตัวหรือตั้งตัวให้พัฒนาแบบระเบิดจากภายในอาจเกิดปัญหาต่างๆในสังคมหลายด้าน หรือในตัวอย่างของการออม ถ้าเราเริ่มเก็บออมเงินทีละเล็กทีละน้อยเล็กแต่เริ่มเก็บตั้งแต่อายุน้อยๆ ย่อมจะให้ผลกำไรดีกว่าการที่เราเก็บทีละมากๆแต่เก็บเมื่ออายุมากแล้ว

 

เป็นเรื่องจริงที่ว่า การดูแลกันของคนในครอบครัวหรือคนรักแม้ในเรื่องเล็กๆ ย่อมเป็นการสร้างความอบอุ่น ความรัก และความผูกพัน ทำให้บางคนสามารถปรับตัว เปลี่ยนแปลงตัวเองได้  และไม่แน่ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้แหละ จะผลักดันทำให้คนคนหนึ่งที่ดูไม่มีค่าสามารถสร้างความยิ่งใหญ่ได้ หรือแม้กระทั่งอาจจะไม่อยากทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ ขอแค่ได้อยู่ใกล้กับคนที่เข้าใจเรา รักเรา ก็ถือว่ายิ่งใหญ่เพียงพอแล้ว จริงมั๊ยครับ